Wszystko o rasie beagle

Artykuł Rafała Minicha z początku lat 90-tych ub. stulecia
– myśliwego i hodowcy, który sprowadził pierwszą sukę beagle do Polski pod koniec lat 80-tych

Pierwsze wzmianki o tej rasie datują się w Anglii od 1066r. Były tam używane jako psy gończe. Stanowią one pomniejszoną kopię harriera lub foxhunda. od najdawniejszych lat polowano z nimi w złajach „par force”. Do dziś jest znakomitym psem użytkowym do polowania pojedynczo, w parach sforach i złajach. Doskonale nadaje się również jako pies do towarzystwa. Przedstawia sobą bardzo wyrównaną i płodną rasę. W związku z tym był używany jako pies laboratoryjny w Polsce ( Olsztyn ) i w Czechoslowacji do 1965r czyli do czasu kiedy wyhodowano do badań specjalna rasę tzw psa Horaka.
Na kontynencie zaczęto hodować beagle w XIX. we Francji, Szwajcarii, Austrii na Węgrzech i w Czechach. Pojedyncze egzemplarze trafiły również do Polski. do Czech sprowadził je kniaź Octawian Kinsk, który hodował je w swoim majątku w Chlumci nad Cidlinou. W 1874r założono wielka hodowlę w Pardubicach. W XX wieku hodowla rozprzestrzeniła się na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, gdzie nie tylko służy myśliwym ale stał się najulubieńszym psem do towarzystwa. Po II wojnie światowej na terenie Europy powstały liczne kluby tej rasy w poszczególnych krajach. W Anglii istniały od bardzo dawna. W USA Klub beagle działa od 1884 roku a w Czechach od 1986 roku.

Beagle jest żywym, sympatycznym, wesołym i pracowitym psem. Zakup szczeniaka należy jednak dobrze rozważyć. Potrzebuje on poświęcenia mu dużo czasu przez opiekuna. Zarówno hodowany w domu jak i w kojcu wymaga codziennych spacerów co najmniej w granicach jednej godziny dziennie. Mimo, że jest bardzo pojętny w przyswajaniu sobie różnych zachowań to jednak złe przyswaja znacznie szybciej i znacznie trudniej go od nich odzwyczaić. Oczywiście najłatwiej uczy się szczeniaka ale w literaturze podają, że szkolono nawet trzy i czteroletnie osobniki. Autor obserwował u jednego z kolegów sześcioletnią sukę „kanapowca” którą myśliwy otrzymał w prezencie i nauczył pracy na ciepłym i sfarbowanym tropie. Zaczęła ona również pięknie „grać”. Trzymane w domu osobniki długo uczą się czystości. Zazwyczaj do siedmiu miesięcy. Trzeba nauczyć się odgadywać ich zachowanie. Trzymany w domu pis powinien mieć swoje miejsce do spania tak jak inne psy. Trzymany na dworze musi mieć odpowiednia budę. Anglicy podają, że musi ona być z desek. Grubość podłogi z drzewa winna mieć co najmniej trzy centymetry a odległość od podłoża co najmniej dziesięć. Buda powinna być dobrze wentylowana. Pomieszczenie do spania powinno mieć długość i szerokość półtorej długości psa a wysokość półtorej wysokości w kłębie. Pomieszczeni powinno być łatwe do czyszczenia i dezynfekcji. Wzdłuż budy właściwej powinien przebiegać korytarz do wejścia chroniący przed wpływami atmosferycznymi. Należy również przykładać wielka wagę do szczepień i systematycznej opieki weterynaryjnej oraz rad doświadczonego hodowcy. W USA kluby posiadają własnych weterynarzy.
Wzorzec beagle jest wszędzie dostępny ale warto nadmienić, że w Stanach Zjednoczonych dzielą beagle na typy wielkości i wagi. Pierwszy do wysokości 13 cali i wagi 20 funtów a drugi powyżej 13 cali i 20 funtów.

Kilka słów o układaniu beagle do polowań.Jako pies myśliwski może pracować jako:
1. gończy w parze, sforze lub złaji, często tak jak ogary dobierany odpowiednimi glosami
2. dzikarz w parze , sforze lub złaji
3. płochacz – aporter
Szkolenie myśliwskie należy rozpocząć jak tylko opanuje rozkazy ; do nogi . na miejsce, stój, i waruj. Oczywiście ideałem jest aby te polecenia wykonywał na słowa, gesty i gwizdek. W przypadku pracy jako gończy lub dzikarz również na dźwięk rogu. W zasadzie można szkolić psy już od czterech miesięcy przeplatając ćwiczenia zabawą. Nie można skończyć ćwiczenia nie wykonaniem polecenia. Lepiej jest jednak przerwać ćwiczenie jeżeli pies będzie wykazywać nadmierne podniecenie. Młody osobnik układa się znacznie lepiej w towarzystwie dorosłego doświadczonego psa. Autor obserwował wspomniana już sukę, która w towarzystwie foksterierów krótkowłosych pędziła dziki i goniła za lisami. Pierwsze szkolenia na tropie najwygodniej jest rozpocząć tam gdzie jest dużo dzikich królików. W trakcie szkolenia pies musi kojarzyć odwiatr z obiektem. Jeżeli natomiast psy maja być dzikarzami nie powinno się ich „bałamucić” inną zwierzyną. Duże usługi w trakcie układania psa oddaje dobry pomocnik. Według założeń angielskich nawet w czasie szkolenia właściciel i pomocnik powinni być ubrani w strój myśliwski. Pomocnik musi się jednak widocznie różnić od przewodnika, najlepiej wypukłościami noszonymi na ramionach (np. wysokie wypukłe pagony). Dobrze ułożony beagle może być świetnym płochaczem i psem aportującym. Aportuje dobrze nawet z wody, w której chętnie pływa. Reasumując, rasa ta zasługuje na rozpowszechnienie, jako świetny wielostronny pies myśliwski oraz towarzysz. Nie bez znaczenia jest również jego niewielki wzrost.

Rafał Minich